بررسی سالانه زاویه ارتفاع خورشیدی در سطوح شیب دار ایران

زاویه ارتفاع خورشیدی یکی از عواملی است که بر میزان انرژی دریافتی زمین از خورشید اثر می گذارد که در درجه اول به عرض جغرافیایی، زمانِ روز و ماه و فصلِ سال در درجه بعد به مقدار و جهت شیب زمین بستگی دارد. برای برآورد زاویه ارتفاع خورشید در سطوح شیب دار فرمول های متعددی ارائه شده است. در این جا با استفاده از یکی از فرمول های تجربی که فاکتورهای فوق (فاکتورهای مؤثر در زاویه ارتفاع خورشیدی) را مد نظر قرار داده و برنامه نویسی در محیط c++، متوسط سالانه زاویه ارتفاع خورشید را در سطوح شیب دار مختلف (از صفر تا 90 درجه) در 16 جهت اصلی و فرعی و در تک تک عرض های جغرافیایی ایران (از 25 تا 40 درجه شمالی) برآورد شده است. سپس با استفاده از ارقام برآوردی، روابط بین زاویه شیب زمین بر حسب درجه را با زاویه ارتفاع خورشیدی، در عرض های جغرافیایی مختلف ایران در جهت های مختلف، محاسبه شده است. از این گونه روابط می توان تحلیل های متعددی نمود. از جمله می توان شیب سطوحی از زمین را که زاویه ارتفاع خورشیدی در آن ها کم ترین و یا بیشترین تمایل را دارد، مشخص کرد و زاویه ارتفاع خورشیدی را در هر شیب و جهتی برآورد نمود.